Page 7 - ข้อมูลแหล่งท่องเที่ยว
P. 7
3
ประวัติความเป็นมา
จังหวัดชัยภูมิเป็นจังหวัดหนึ่งในภาคอีสาน
ตอนล่าง ตั้งอยู่บริเวณชายขอบด้านตะวันตกของภาค
เป็นแหล่งกำเนิดต้นแม่น้ำชี แม่น้ำสำคัญที่หล่อเลี้ยงผู้คนใน ๘
จังหวัดภาคอีสาน อันประกอบด้วย ชัยภูมิ นครราชสีมา
ขอนแก่น มหาสารคาม ร้อยเอ็ด ยโสธร อำนาจเจริญ และ
อุบลราชธานี
มีการค้นพบหลักฐานเครื่องมือเครื่องใช้ของมนุษย์
ยุคก่อนประวัติศาสตร์ อาทิ ขวานหิน เครื่องมือสำริด เหล็ก
มีภาพเขียนสี รูปมนุษย์กับสัตว์ตามผนังถ้ำในเขตอำเภอคอนสาร
และอำเภอหนองบัวแดง จากหลักฐานดังกล่าวแสดงให้เห็นว่า
ชัยภูมิเป็นขุมชนโบราณที่มีความเจริญมาแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์
ประวัติการสร้างเมืองที่ปรากฎหลักฐานทางลายลักษณ์
อักษรปรากฏชื่อ ชัยภูมิมายาวนานตั้งแต่สมัยสุโขทัย อยุธยา
ตอนตัน ยุคสมัยพระมหาธรรมราชา สมัยสมเด็จพระนารายณ์
มหาราช ครั้งกรุงศรีอยุธยาปรากฏชัยภูมิเป็นเมืองร้าง สมัยกรุงธนบุรี
กรุงรัตนโกสินทร์ ปรากฎหลักฐานว่ามีการถวายช้างเผือกสำคัญ
ในสมัยรัชกาลที่ ๑ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก
มหาราช คือ พระอินทรไอยรา รัตนนาเคนทร์ คเชนทรบดินทร์
อินทรังสรรค์ อนันตคุณสมบูรณ์เลิศฟ้า และพระเทพกุญชร
บวรศรีเศวต เอกชาติฉัททันต์ อนันตคุณสมบูรณ์เลิศฟ้า
สมัยรัชกาลที่ ๒ พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
ปรากฏหลักฐานการอพยพมาของชาวลาวและเจ้าพ่อพญาแล
สมัยรัชกาลที่ 3 พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว
ได้พระราชทานบรรดาศักดิ์ให้ พระยาภักดีขุมพล (แล) เป็น
เจ้าเมืองคนแรก หลังจากนั้นมีผู้ครองเมืองชัยภูมิในนามพระยา
ภักดีมพลหลายท่าน ดังนี้ พระยาภักดีชุมพล (เกตุ) พระยาภักดี
ชุมพล (เบี้ยว) พระยาภักดีชุมพล (ที) พระยาภักดีชุมพล (บุญจันทร์)
และพระยาภักดีชุมพล (บุญแสง)
ต่อมาได้เปลี่ยนเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดตามการเปลี่ยนแปลง
ปรับปรุงบริหารงานปกครองท้องถิ่นในสมัยรัชกาลที่ ๕
พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่กำหนดให้
เมืองชัยภูมิแยกออกมาจากมณฑลอีสาน ซึ่งแต่เดิมขึ้นตรงต่อ
เมืองนครราชสีมา เมืองสำคัญที่มีผู้ครองเมือง คือ เมืองเกษตรสมบูรณ์
เมืองสี่มุมหรือเมืองจัตุรัส เมืองภูเขียว เมืองคอนสาร
เมืองบำเหน็จณรงค์ ก็ปรับเปลี่ยนมาเป็นอำเภอตั้งแต่นั้นมา
